برای تو

تنها برای تو می نویسم برای چشمان تو که برق چشمانم را زنده می کند. برای دستان تو که گرمای عشق را خجالت زده می کنند. برای لبانت که جز ترنم های محبت را نمی بوسند. برای قلب مهربانت که جز عاطفه در آن نمی ماند. برای تو مینویسم که وجودت همه پاکی وصفاست . برای تپش های قلبت که نبضم را به زدن وا می دارند. برای نگاه های پر مهرت که حسرت را در نگاهم زنده می کنند، حرفهایت که جوانم می کنند. آرزوهایت که رویاهایم را قوت می بخشند.

عشق..... بی حد و مرز

به نام تک قدرت جهان...

 

عشق..... بی حد و مرز...

 

 

(¯`v´¯)
`*.¸.*´
¸.•´¸.•*¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•
____****____________**** _______
___***___***____***___ *** ____
__***_______****________***____
_***_________**__________***___
_***_________؟؟؟؟؟__________***___
_***__________My __________***___
__***________Love_________***_____
___***______ FOR _______***_____
____***_____EVER _____***______
______***___________ ***________
________***_______***__________
__________***___***____________
____________*****______________
_____________***_______________ 
 

 

بانوی من؛
پیش از رخت بستن سال
..... تودر تاریخ من مهمترین زن بودی
و اکنون .... پس از تولد این سال
...... باز هم مهمترین زن هستی
تو زنی هستی که با حساب ساعتها و روزهایت نمی شمارم
....... تو زنی هستی
....... که از میوهء شعرت ساخته اند
....... و از زر رویاها
تو زنی هستی که در پیکر من سکنا کرده بودی
....... از هزاران هزار سال پیش
***
بانوی من ؛
ای تافته و رشته از پنبه و ابر
......... ای بارانها از یاقوت
....... ای رودها از نغمهء نهاوند
........ ای بیشه های مرمر
ای که چون ماهیان در آب دل شنا می کنی
و چون فوج کبوتر در چشمان خانه می گزینی
........ در عاطفهء من
....... در احساسم
........ در وجدانم ..... در ایمانم
هیچ تغییری رخ نخواهد داد
...... که من همچنان بر دین خود خواهم ماند
***
بانوی من ؛
به آهنگ زمان و نام سالها خاطر خود را مشغول مکن
....... تو زنی هستی که
در همه وقت...... زن خواهی ماند
تورا دوست خواهم داشت .....
........ در آغاز قرن بیست و یکم
....... و در آغاز قرن بیست و پنجم
.......و در آغاز قرن بیست و نهم
و تورا دوست خواهم داشت ......
........آنگاه که دریاها خشک شود
 ........ و بیشه ها بسوزد

عشق

عشق یعنی واله و مفتون شدن

دل ز کف دادن چنان مجنون شدن

عشق یعنی ناله یعنی سوز و درد

اشک غم بر دیده بر لب آه سرد

عشق یعنی گریه های بی امان

آتش سوزنده ای بر جسم و جان

عشق یعنی درد و رنج بی شمار

می برد از تن توان از دل قرار

عشق یعنی آیت لطف خدا

خود بود درد و به هر دردی دوا

عشق یعنی آسمان یعنی زمین

مثل آواز قناری دل نشین

عشق یعنی خواهش زیبای دل

بی قراری های بی پروای دل

عشق یعنی آرزو یعنی امید

رویش یک شاخه یاس سپید

شعر های عاشقانه

موجای دریا مال تو ساحل تنها مال من

با غزل سبز صدات اسم منو صدا بزن

 شیون شبها مال من خنده ی مهتاب مال تو

پیشکش من تنهاییه این دل بیتاب مال تو

من مثل شب تو مثل روز

 هیچوقت به هم نمیرسیم فاصلمون دوره

 هنوز اگر که دوریم منو تو فاصلمون یک نفسه

تنهاییمو ازم بگیر بگو که تنهایی بسه

حتی اگه قصه ی ما قصه ی مرغ و قفسه

نذار کتاب عشقمون به خط آخر برسه

تو یک جمع عاشق

تو اون شام مهتاب کنارم نشستی

عجب شاخه گل وار به پایم شکستی

قلم زد نگاهت به نقش آفرینی

که صورتگری را نبود این چنینی

پریزاد عشقو مه آسا کشیدی

خدا را به شور تماشا کشیدی

تو دونسته بودی چه خوش باورم من

شکفتی و گفتی از عشق پرپرم من

تا گفتم که هستی؟ تو گفتی یه بی تاب

تا گفتم دلت کو؟ تو گفتی که دریاب

قسم خوردی بر ماه که عاشقترینی

تو یک جمع عاشق تو صادق ترینی

همون لحضه ابری رخ ماهو آشفت

به خود گفتم ای وااای مبادا دروغ گفت

گذشت روزگاری از اون لحظه ی ناب

که معراج دل بود به درگاه مهتاب

در اون درگه عشق چه محتاج نشستم

تو هر شام مهتاب به پایت شکستم

تو ار این شکستن خبر داری یا نه؟

هنوز شور عشقو به سر داری یا نه؟

تو دونسته بودی چه خوش باورم من

شکفتی و گفتی از عشق پرپرم من

تا گفتم که هستی؟ تو گفتی یه بی تاب

تا گفتم دلت کو؟ تو گفتی که دریاب

قسم خوردی بر ماه که عاشق ترینی

تو یک جمع عاشق تو صادق ترینی

همون لحظه ابری رخ ماهو آشفت

به خود گفتم ای وااای مبادا دروغ گفت

هنوزم تو شبهات اگه ماهو داری

من اون ماهو دادم به تو یادگاری

هنوزم تو شبهات اگه ماهو داری

من اون ماهو دادم به تو یادگاری

من اون ماهو دادم به تو یادگاری.....

بیا با هم بریم

میمیرم برات