چه ساده بود عشق

چه ساده بودم وقتی چشمانم تو را انتخاب کرد

چه ساده بودم وقتی دلم گفت:او

چه ساده بودم وقتی نگاه تو مرا جذب کرد

چه ساده وقتی فکر میکردم فقط مرا داری

چه ساده بودم وقتی گفتی میروم

ولی من باور نکردم

چه ساده بودم وقتی همه حرفهایت را شوخی کودکانه ای بیش حساب نکردم

چه ساده بودم وقتی که همه اشتباهاتت را به پای خودم نوشتم

هنوز هم ساده ام که فکر میکنم بر میگردی 

دوست دارم

عشقولانه

ilove you

خدای عشق

 

عشق،عشق می آفریند       
                                 عشق زندگی می بخشد
زندگی رنج به همراه دارد 
                                   رنج دلشوره می آفریند
دلشوره جرات می بخشد  
                                 جرات اعتماد به همراه دارد
اعتماد امید می آفریند   
                                   امید زندگی می بخشد
زندگی عشق می آفریند    
                                   عشق،عشق می آفریند  

      واز عشق مردن سفریست به سوی خدا...

                           دوستت دارم خدای من

آشنای غم

آشنای غم تنهایی من
داغ دستان مرا باور کن
که برای تو چنین می سوزد
روح لغزنده شبهای مرا باور کن

که به یاد تو چنین می شورد
طپش قلب مرا باور کن
که به نام تو چنین می کوبد

نازنین باور تنهایی من
شعله قلب مرا باور کن
رقص آتش شدن و بودن را

تو بیا قاصدک بوته آرام خیال
در میان غم وغوغای وصال
مرگ مرداب مرا باور کن

قصه عاشق صادق شدن ساحل را
ای که فقدان تو عصیان من است
غم تنهایی تو مرگ من است
حاصل عمر تو بر جان من است
نازنین عمر مرا باور کن

چهره خاموش من

 

 

 

 

 

 باز در چهره خاموش خیال
 خنده زد چشم گناه آموزت
 باز من ماندم و در غربت دل
 حسرت بوسه هستی سوزت
 باز من ماندم و یک مشت هوس
 باز من ماندم و یک مشت امید
 یاد آن پرتو سوزنده عشق
 که ز چشمت به دل من تابید
 باز در خلوت من دست خیال
 صورت شاد ترا نقش نمود
 بر لبانت هوس مستی ریخت
 در نگاهت عطش طوفان بود
 یاد آن شب که ترا دیدم و گفت
 دل من با دلت افسانه عشق
 چشم من دید در آن چشم سیاه
 نگهی تشنه و دیوانه عشق
 یاد آن بوسه که هنگام وداع
 بر لبم شعله حسرت افروخت
 یاد آن خنده بیرنگ و خموش
 که سراپای وجودم را سوخت
 رفتی و در دل من ماند به جای
 عشقی آلوده به نومیدی و درد
 نگهی گمشده در پرده اشک
 حسرتی یخ زده در خنده سرد
 آه اگر باز بسویم ایی
 دیگر از کف ندهم آسانت
 ترسم این شعله سوزنده عشق
 آخر آتش فکند بر جانت

      (فروغ فرخزاد)