نت‌های شاد و غم‌انگیز موسیقی زندگی

چرا نواهای موسیقی که با کلیدهای اصلی نواخته می‌شوند، به نظر شاد می‌آیند؛ در حالی‌که موسیقی نواخته شده با کلیدهای فرعی غالبا غم‌انگیز و افسرده است؟

روانشناسان در پاسخ می‌گویند که به نظر می‌رسد الگوی کلیدهای اصلی، انعکاس گفتارهای شاد است؛ در حالی‌که کلیدهای فرعی با گفتار آرام تطابق دارند. این مسئله نشان می‌دهد که زبان، ابراز احساسات ما در موسیقی را شکل داده‌اند.

عوامل بسیاری در تاثیرگذاری احساسی موسیقی دخیل هستند و از این میان برخی عوامل مهم‌تر و شایع‌ترند: یک نواخت بلند، سریع و جهشی به نظر شاد می‌آید، زیرا بازتاب‌دهنده طرز رفتار یک فرد هیجان‌زده است. موسیقی آرام و کند با ضرب‌آهنگی منظم، حالات ناراحتی و عزا را تداعی می‌کند.

اما نکته مبهم این است که چرا کلیدهای اصلی، صدایی شاد و کلیدهای فرعی، صدایی غم‌انگیز دارند. دانیل بولینگ، عصب‌شناس دانشگاه دوک در دورهام کالیفرنیای شمالی گفت: «این موضوع سال‌های سال مشکلی در نظریه‌های موسیقی بوده است.»

بولینگ و همکارانش برای پی بردن به پاسخ این سوال، ابتدا نحوه توزیع نواها را در 7500 موسیقی کلاسیک غربی و موسیقی‌های فنلاندی در نت‌های اصلی و فرعی بررسی کردند. آن‌ها دریافتند که ثلث‌های فرعی حدود 15 درصد نوا‌ها را در قطعات فرعی تشکیل می‌دهند، اما در قطعات اصلی تنها یک درصد نواها را شامل می‌شوند.

گفتار شاد
آنها سپس این وقفه‌های موسیقی را با بسامد‌های آهنگین مهم در مصوت‌های گفتاری ادا شده توسط انگلیسی‌زبانان با لهجه آمریکایی در صداهای شاد و ناراحت مقایسه کردند. نمونه‌های گفتاری آن‌ها از ده داوطلب بود که صدایشان در هنگام خواندن تک‌گفت‌های مختلف ضبط شده بود. مطالب خوانده شده شامل برنده شدن در یک قرعه‌کشی و یا ناراحتی از شکست در ازدواج بود.

ارتباط فرکانسی در گفتار هیجان‌انگیز کاملا با موسیقی کلید‌های اصلی مطابقت می‌کرد، در حالیکه گفتار درمانده با موسیقی فرعی تطابق داشت.

این گروه در مورد صحبت‌کنندگان چینی ماندارین نیز به نتایج مشابهی رسیده و اعلام کردند شاید این نتایج جهانی نباشد، اما ارتباط نزدیکی با فرهنگ‌های مختلف دارد. بولینگ افزود:« جالب است که این مسئله ریشه‌های زیستی دارد.»