ناتوانی جنسی ، علل و درمان آن

ناتوانی جنسی وضعیتی است که در آن مرد نمی تواند نعوظ پیدا کرده و یا قادر نیست که نعوظ خود را به مت کافی جهت انجام نزدیکی حفظ نماید. اگر چه مشکل شایعی برای یک زوج محسوب می گردد ولی قابل درمان نیز هست. ناتوانی در بسیاری از مردان به صورت نعوظ ناقص و یا اشکال دیگر آن دیده می شود ولی می تواند به صورت دایمی و مزمن باقی بماند. مواردی مثل بیماریهای مزمن، داروها، افسردگی، هیجان و تشویش باعث بروز انواع زودگذر آن شده و مطمئن باشید که در صورت ابتلا به آن مجبور نیستید تا آخرعمر با آن زندگی نمایید. کمک پزشک معالج همیشه قابل دسترسی است. ژس ازملاقات با جراح کلیه و مجاری ادراری که در اغلب موارد را دیده است، توصیه‌های لازم در اختیار شما گذاشته می شود. مجددا به خاطر داشته باشید که ناتوانی جنسی با موفقیت قابل درمان است.

نعوظ چگونه ایجاد می شود؟

برای اینکه نعوظ یا راست شدن آلت تناسی ایجاد شود، باید قسمتهای مختلف بدن با یکدیگر هماهنگ گردد. یک مرد تنها به این دلیل که می خواهد، نمی تواند به سادگی نعوظ پیدا کند. جهت ایجاد نعوظ هماهنگی بین روان آدمی، مغز و دستگاه اعصاب مرکزی و محیطی، هورمونهای خونی، عروق خونی اعم از شریان و ورید جهت ورود جریان خون به داخل آلت و عدم خروج آن از آلت ضروری می باشد. وقتی تمام این دستگاهها با هم کار کنند دو جسم غاری بزرگ شبیه اسفنج موجود در داخل آلت با خون پر شده و بزرگی و سفتی آلت ایجاد می گردد.

سبب شناسی

ناتوانی جنسی می تواند به علت عیوب عضوی و یا روانی ایجاد گردد. عوامل متعددی در ایجاد نعوظ اخلال ایجاد می کنند. در ابتلای هر کدام از اعضا و دستگاههای دخیل در نعوظ که در بالا ذکر شد ناتوانی جنسی ایجاد می شود.  مثلا وقتی مردی استرس و افسردگی داشته و یا نگران این باشد که نمی تواند عمل دخول را انجام دهد، دچار ناتوانی می گردد که به آن ناتوانی جنسی

روانی می گویند. در بیش از نیمی از موارد، ناتوانی به علت بیماری یا جراحی و تصادف منجر به صدمات عروقی عصبی به وجود می آید. داروها و علل هورمونی نیز می توانند در این قضیه موثر باشند.

از میان بیماریها باید از بیماری قند یا دیابت نام برد که ایجاد ضایعات عروقی عصبی کرده و هجوم جریان خون به داخل آلت را در هنگام تقاضای جنسی مختلف نموده و ناتوانی جنسی ناشی از مرض قند را ایجاد می کند. حفظ رژیم غذایی، ورزش و کنترل قند خون به وسیله دارو زیر نظر پزشک مربوطه مشکل را حل می نماید، ولی در صورت طولانی بودن، ناتوانی جنسی مزمن ایجاد می کند که درمان آن مشکل است.

یکی دیگر از علل عضوی، بیماریهای قلبی عروقی   می باشد که در آن جریان خون به داخل آلت کاهش یافته و شخص نعوظ کافی پیدا نمی کند. بعلاوه گهگاه وریدها که وظیفه احتباس خون در داخل آلت را بر عهده دارند به خوبی عمل نکرده و شخص نمی تواند نعوظ خود را به مدت کافی جهت انجام نزدیکی پایدار نگاه دارد. به این حالت ناتوانی جنسی وریدی می گویند.

جراحیهای وسیع لگنی که برای کنترل سرطان پروستات، مثابه و روده بزرگ به کارگرفته می‌شود، به علت اینکه در آن جراح سعی در برداشتن کامل تمام بافتهای اطراف سرطان دارد، سبب صدمه به عروق و اعصاب مسئول ایجاد نعوظ گردیده و نهایتا ناتوانی جنسی ایجاد می کنند.
صدمات نخاعی به علت مرکزیت این عضو برای انتقال دستورات مغزی به اعضای بدن می تواند باعث ناتوانی جنسی گردد.

از موارد شیمیایی موثردر ایجاد ناتوانی جنسی باید به داروهای ضد فشارخون و داروهای عصبی و ضد افسردگی اشاره نمود. به این نوع، ناتوانی جنسی دارویی می گویند. البته در اینجا پزشک است که بهشما جهت ادامه یا قطع دارو توصیه لازم را خواهد نمود و قطع خود سرانه دارو عوارض دیگری را می تواند در پی داشته باشد. الکل نیز باعث آسیب کبدی، اختلالات هورمونی و صدمات رشته‌های عصبی گردیده و در بعضی از مواقع منجر به ناتوانی جنسی دایمی می گردد.
نارسائی کلیه و کبد نیز به لحاظ ایجاد تغییرات هورمونی اغلب این عارضه را به دنبال خواهند داشت.

چگونه ناتوانی جنسی درمانی می شود

ابتدا دو قدم برای حل مشکل شما وجود دارد. درقدم اول پزشک نیاز دارد علت را جستجو نماید و در قدم دوم پزشک به شما کمک می کند که درمان مناسب را انتخاب نمایید.

پزشک چگونه علت را پیدا می کند؟ پس از سئوالات کافی در مورد نحوه شروع و پیشرفت بیماری و حالت روحی فرد مبتلا، پزشک معاینات کامل به عمل می آورد تا از صحت مقدار فشان خون، کاراعصاب و ساختمان آلت اطمینان حاصل نماید. او سپس ممکن است انجام آزمایش بررسی نعوظ شبانه در حالت خواب را توصیه نماید که کمک زیادی برای افتراق علت عضوی یا روانی می‌کند. در کنار آن، بررسی وضعیت هورمونها و قند خون و یا نحوه جریان خون به داخل آلت ممکن است درخواست گردد.

در صورتی که علت مشکل شما روحی و فکری تشخیص داده شود پزشک معالج شما ار نزد روان شناس یا روان پزشک مجرب معرفی خواهد نمود. اگر علت عضوی باشد روشهای درمانی متعددی به شما پیشنهاد می گردد که شامل قرصهای مختلف، تزریق آمپول به داخل عضله و حتی داخل آلت، وسایل خاص برای ایجاد نعوظ مصنوعی و بالاخره عمل جراحی و گذاشتن پروتز می باشد.

مسلم است که هر یک از طرق فوق خصوصیات خاص خود دارند که منطبق با تواناییهای شما می تواند موثر واقع شود. بنابراین نگران مشکل خود نباشید و به امید خدا با مشاوره با پزشک اورولوژی مرتفع خواهد گشت.

منبع : پزشک آنلاین