:: نا مهربان :::

 

ای دو چشمت سبزواران

                     گریه ات اشک بهاران

می روم غمگین و نالان

                     بَهر من اشکی میفشان

ای سراپا مهربانی

                    ای نگاهت آسمانی

در دل نامهربانم

                     شوق ماندن منشانی

ترسم آخر در کنارم خسته و آزرده کردی

                                  با همه خوبی و پاکی در خزان پژمرده کردی

می روم تا نشنوم آواز باران دو چشمت

                                  می روم چون می هراسم شعله ای افسرده کردی

ای که در خوبی و پاکی چهل چراغ آسمانی

                                  قلب سردم را چه بی حاصل به سویت می کشانی

عاشق و چشم انتظاری

پاک و روشن چون بهاری

هرچه گفتم باورت شد

حیف از احساسی که داری

چشمه ای خشک و سیاهم

خسته ای گم کرده راهم

بگذر از من که دیگر

زشت و سرتا پا کناهم

قصه ی تلخ مرا گاش از نگاهم خوانده بودی

من گناهکارم تو خوب و مهربانی

مهربانی