غریبه

 

در بی نهایت شب وقتی نگاهت می خندید

چشمهای خیره من اندوهتو نمی دید

چرا غریبه بودم با غربت نگاهت

تصویرمو ندیدم تو چشم بی گناهت

کاشکی برای قلبت یه آسمون می ساختم

روح بزرگ تو رو چرا نمی شناختم

آیینه گریه می کرد وقتی تو رو شکستم

ستاره پشت در بود وقتی درارو بستم

تو بودی و سکوت و غرور سرد پاییز

باغچه رو زیرو رو کرد برگهای زرد پاییز

حالا من غریبه دنبال تو می گردم

با قد آسمونی کمک کن تا بر گردم