عاشقانه

  باز با دیوانگی شولی عریان ساختم

  باز بی تو مثل هر لحظه خودم را باختم

   آری از درد ملالت من رها گشتم ولی

  عاشقانه خویش را در دام تو انداختم

  ساقی و باده پرستی مسلک و راهم نبود

   با تماشای رخت ،در جام  می پرداختم

  باز جاری شد صدایت ، نغمه های زیر پوست

   مست و حیران ،  اسب دل را در وجودت تاختم

 نی جدایی را حکایت می کند اما منم

  از ابد تا بی نهایت ساز غم بنواختم

   من خریدار تمام ناز هایت بودام

 زیر باران نگاهت زندگی را باختم